જવાબ : F
જવાબ : 4.44 ×102 N
જવાબ : F
જવાબ :
જવાબ : સંરક્ષી
જવાબ : 36
જવાબ : 20.2
જવાબ : 9:2
જવાબ : 67 % જેટલો ઘટાડો કરવો પડે.
જવાબ : 24 m
જવાબ : 24 N
જવાબ : 2650 km
જવાબ : 0.64
જવાબ : 4R
જવાબ : 50 km
જવાબ : 5760 km
જવાબ : 11.2
જવાબ : ve
જવાબ : 64 km
જવાબ : K
જવાબ : 3.2 km s-1
જવાબ : 2ve
જવાબ : 1/12
જવાબ : 8T
જવાબ : r1ρ1/r2ρ2
જવાબ : 2650 km
જવાબ : તેની કક્ષાને તે ક્ષણે સ્પર્શીય દિશામાં તેટલી જ ઝડપથી ગતિ કરશે.
જવાબ : mgR (n/n+1)
જવાબ : -9 GM/a
જવાબ :
જવાબ : T- 2/3 ના સમપ્રમાણમાં
જવાબ :
જવાબ : (3π/Gρ)1/2
જવાબ :
જવાબ : જ. 2r1r2 / r1+r2
જવાબ : (R2g/ω2)1/3
જવાબ : 36 ×1021
જવાબ : ρ=3g/4πGR
જવાબ : (2GM/R)1/2
જવાબ : જ. 3/4mg R
જવાબ :
જવાબ : s1અને s2 બંને સમાન ઝડપથી ગતિ કરે છે.
જવાબ : -4G
જવાબ : 7.5 R
જવાબ : 6.67 × 10-10 J
જવાબ : g ના સમપ્રમાણમાં હોય છે.
જવાબ : 5GmM/6R
જવાબ : 89% ઘટે
જવાબ :
જવાબ :
જવાબ : 1% વધે
જવાબ : જ. R(n+1/2)
જવાબ :
જવાબ :
જવાબ : જો પૃથ્વી સંપૂર્ણ ગોળાકાર હોત, તો પૃથ્વીની સપાટી પર દરેક સ્થળે ગુરુત્વપ્રવેગ g નું મૂલ્ય એક્સમાન મળે. પણ પૃથ્વી વાસ્તવમાં સંપુર્ણ ગોળાકાર નથી, પણ વિષુવવૃત્ત પાસે સહેજ ઉપસેલી છે અને ધ્રુવો પાસે સહેજ ચપટી છે.
પૃથ્વીની ધ્રુવપ્રદેશ પાસેની ત્રિજ્યા કરતાં વિષુવવૃત્ત પાસેની ત્રિજ્યા લગભગ 21 km જેટલી વધુ છે. ગુરુત્વપ્રવેગ g∝1/Re2 હોવાથી ધ્રુવો પાસે g નું મૂલ્ય, વિષુવવૃત્ત પાસેના g ના મુલ્ય કરતાં સહેજ (આશરે 0.018 ms-2 જેટલું) વઘારે છે. આમ છતાં, વ્યવહારિક હેતુ પુરતું પૃથ્વી પરનાં બધાં જ સ્થળોએ g નું મુલ્ય 9.8 ms-2 જેટલું સમાન લેવામાં આવે છે.જવાબ :
જવાબ : ગુરુત્વક્ષેત્રમાં આપેલ બિંદુએ m દળના પદાર્થ પર લાગતાં ગુરુત્વાકર્ષણ બળ દ્વારા ઉદ્ભવતી પદાર્થની સ્થિતિ-ઊર્જાને તે બિંદુ પાસેની પદાર્થની ગુરુત્વીય સ્થિતિ-ઊર્જા કહે છે.
વ્યાખ્યા : અનંત અંતરેથી ગુરૃત્વક્ષેત્રમાંના કોઈ પણ બિંદુ સુધી m દળને લાવતાં ગુરુત્વક્ષેત્રની વિરુદ્ધ કરવા પડતા કાર્યને તે બિંદુ પાસેની તે પદાર્થની ગુરૃત્વીય સ્થિતિ-ઊર્જા V કહે છે. ગુરુત્વક્ષેત્રમાં આપેલ બિંદુએ ગુરુત્વીય સ્થિતિ-ઊર્જા શોધવા માટે m દળના પદાર્થને અનંત અંતરેથી પ્રવેગ રહિત ગતિ કરાવીને આપેલ બિંદુ સુધી લાવવાનો હોય છે. વ્યાપડ રૂપે, ગુરુત્વીય સ્થિતિ-ઊર્જા = (ગુરુત્વીય સ્થિતિમાન) × (દળ) ગુરુત્વીય સ્થિતિ-ઊર્જાનો SI એકમ J અને પારિમાણિક સૂત્ર M1L2T-2 છે.જવાબ : ઉપગ્રહ (સેટેલાઇટ) એટલે કોઈ પણ ગ્રહની આસપાસ પરિક્રમણ કરતો પદાર્થ.
પૃથ્વીના ઉપગ્રહો એ પૃથ્વીની આસપાસ પરિક્રમણ કરતા પદાર્થો છે. પૃથ્વીના ઉપગ્રહોની ગતિ, સૂર્યની આસપાસ થતી ગ્રહોની ગતિ જેવી જ છે અને તેથી ગ્રહોની ગતિ માટેના કૅપ્લરના નિયમો ઉપગ્રહોને પણ સમાન રીતે લાગુ પાડી શકાય છે. પૃથ્વીની આસપાસની ઉપગ્રહોની કક્ષાઓ વતુળાકાર અથવા દીર્ઘવૃત્તીય હોય છે. પૃથ્વીના ઉપગ્રહોના બે પ્રકાર છે : 1. કુદરતી ઉપગ્રહ અને 2. ફુત્રિમ ઉપગ્રહ 1. કુદરતી ઉપગ્રહ : ચંદ્ર એ પૃથ્વીનો એકમાત્ર કુદરતી ઉપગ્રહ છે. તેની કક્ષા લગભગ વર્તુળાકાર અને આવતકાળ લગભગ 27.3 દિવસ છે, જે આશરે ચંદ્રની પોતાની અક્ષની આસપાસના તેના ભ્રમણના આવર્તકાળ જેટલો છે. 2. કૃત્રિમ ઉપગ્રહ: ઈ. સ. 1957માં રશિયન વૈજ્ઞાનિકોએ પૃથ્વીની આસપાસ પરિક્રમણ કરતો તરતો મૂકેલો સ્પુટનિક નામનો ઉપગ્રહ એ માનવજાતે બનાવેલો સૌપ્રથમ કૃત્રિમ ઉપગ્રહ હતો. ભારતીય વૈજ્ઞાનિકોએ પણ ‘આર્યભટ્ટ' અને ‘ઈન્સેટ' શ્રેણીના ઘણા ઉપગ્રહો સફળતાપૂર્વક અવકાશમાં તરતા મૂક્યા છે. કૃત્રિમ ઉપગ્રહો દૂરસંચાર, જીઓફિઝિક્સ અને હવામાનશાસ્ત્ર જેવાં ક્ષેત્રોમાં વ્યવહારિક રીતે ઉપયોગી છે.જવાબ : ભૂસ્થિર ઉપગ્રહનો ઉપયોગ સંદેશાવ્યવહારમાં થાય છે.
જુદી જુદી આવૃત્તિવાળા ઊર્ઘ્વદિશામાં આપાત થયેલા રેડિયો તરંગો, જૂદી જુદી ઇલેક્ટ્રોન-ધનતા (N) ધરાવતા આયનોસ્ફિયરના જૂદા જૂદા સ્તરો દ્વારા પરાવર્તન પામીને પૃથ્વી પર પાછા આવતાં હોય છે. ક્રાંતિક આવૃત્તિ vC કરતાં વધુ આવૃત્તિ ધરાવતા અને ઊર્ધ્વદિશામાં આપાત થયેલાં રેડિયો તરંગો આયનોસ્કફિયરને ભેદીને આરપાર નીકળી જાય છે, પરિણામે તેમને આયનોસ્ફિયરમાંથી પરાવર્તન દ્વારા પૃથ્વી પર પાછા મેળવી શકાતા નથી. (ક્રાંતિક આવૃત્તિ કરતાં ઓછી આવૃત્તિવાળા રેડિયો તરંગો (<2MHz), પૃથ્વીની સપાટીની નજીક રહીને પ્રસરણ પામતાં હોય છે, એટલે કે આવા તરંગો પૃથ્વીની વક્રસપાટીને અનુસરીને ટ્રાન્સમિટરથી રિસીવર સુધી પહોંચે છે, જે ગ્રાઉન્ડ વેવ પ્રસરણ કહેવાય છે.) ખરેખર તો આયનોસ્ફિયરમાં જુદી જુદી મહત્તમ ઇલેક્ટૉન-ઘનતા Nmax ધરાવતા જુદા જુદા સ્તરો હૉય છે અને તેમની ક્રાંતિક આવૃત્તિ 2 MHz થી 10 MHz જેટલી હોય છે. તેથી રેડિયો બ્રોડકાસ્ટમાં શાર્ટ-વેવ બેન્ડમાં વપરાતાં રેડિયો તરંગો કે જેમની આવૃત્તિ 2 MHz થી 10 MHz ના વિસ્તારમાં છે. તેઓ આયનાસ્ફિયર વડે પરાવર્તિત થાય છે અને તેમને પૃથ્વી પર પાછા મેળવી શકાય છે. આમ. એન્ટેનામાંથી બ્રૉડકાસ્ટ થયેલાં રેડિયો તરંગો પૃથ્વી પર દૂર આવેલાં સ્થળો પાસે (બિંદુઓએ) પ્રાપ્ત (Receive) કરી શકાય છે. કે જ્યાં સીધું તરંગ પૃથ્વીની વક્રતાને લીધે પહોંચવામાં નિપ્ફળ જાય છે. 30 MHz થી વધુ આવૃત્તિવાળા તરંગો આયનોસ્કિયર વડે પરાવર્તિત થઈ શક્તા નથી, તેમજ આટલી ઊંચી આવૃત્તિ માટ ગ્રાઉન્ડ વેવ પ્રસરણ પણ શક્ય નથી. આથી ઉચ્ચ આવૃત્તિનું પ્રસરણ સ્પેસ વેવ દ્રારા થાય છે, પરંતુ મોટે ભાગે પૃથ્વીની સપાટી વક્ર હોવાને લીધે તેમના દ્રારા થતું કમ્યુનિકેશન ટૂંકાં અંતરો સુધી જ થઈ શકે છે. અર્હી, સૅટેલાઇટ (ઉપગ્રહ) કમ્યુનિકેશન આપણી મદદે આવે છે. (એક સેટેલાઈટની મદદથી પૃથ્વીના 13 જેટલા વિસ્તારમાં કમ્યૂનિકેશન સ્થાપિત કરી શકાય છે.) આ પ્રકારના કમ્યૂનિકેશનમાં ભૂસ્થિર સંટેલાઇટનો ઉપયોગ કરવામાં આવે છે. ટેલિવિઝન બ્રૉડકાસ્ટ અથવા દૂરસંચારનાં બીજાં સ્વરૂપામાં વપરાતાં રેડિયો તરંગોની આવૃત્તિઓ ઘણી ઊંચી (>30 MHz) હોય છે અને રેડિયો તરંગો હંમૅશાં સીધી દ્રષ્ટિ-રેખાથી નક્કી થતાં અંતર સુધી જ ઝીલી શકાય છે, એટલે કે તેમને બહુ દૂરના સ્થાને (પૃથ્વીની વક્રતાને કારણે) પ્રાપ્ત કરી (ઝીલી) શકાતા નથી. જોકે, બ્રૉડકાસ્ટિંગ સ્ટેશનની ઉપર સ્થિર દેખાતા ભૂસ્થિર ઉપગ્રહ આવા સંકેતો (Siggnals) પ્રાપ્ત કરી શકે છે અને પાછા પૃથ્વી પર મોટા વિસ્તારમાં બ્રૉડકાસ્ટ કરી શકે છે. ભારતે અવકાશમાં મોકલેલા ઉપગ્રહોનો INSAT સમૂહ, આવા ભૂસ્થિર ઉપગ્રહોનો સમૂહ છે, જે ભારતમાં દૂરસંચાર માટે વ્યાપક પ્રમાણમાં વપરાય છે. ભૂસ્થિર ઉપગ્રહનો ઉપયોગ GPS(Global Positioning System)માં પણ થાય છે.જવાબ : ધ્રુવીય ઉપગ્રહો પૃથ્વીની સપાટીથી ઓછી ઊંચાઈએ (લગભગ h = 500 kmથી 800 km ઊંચાઈએ) આવેલા હોય છે તથા તેઓ પૃથ્વીની આસપાસ ઉત્તર-દક્ષિણ દિશામાં ધરવાની ફરતે ભ્રમણ કરે છે, જ્યારે પૃથ્વીનું પોતાનું ભ્રમણ તેની અક્ષની આસપાસ પશ્ચિમથી પૂર્વ તરફની દિશામાં હોય છે.
ધ્રુવીય ઉપગ્રહનો આવર્તકાળ લગભગ 100 મિનિટ હોવાથી તે કોઈ પણ ઊંચાઈના બિંદુને (સ્થાનને) દિવસમાં ઘણી વખત પસાર કરે છે, પણ પૃથ્વીની સપાટી પરથી તેની ઊંચાઈ લગભગ 500-800 km હોવાથી, તેની પર સ્થિર જડેલો કૅમેરો એક કક્ષામાં (ભ્રમણમાં) પૃથ્વીની નાની પટ્ટીઓ જ જોઈ શકે છે અને બાજુની પટ્ટીઓ તે પછીની કક્ષામાં (ભ્રમણમાં) દેખાય છે, પરિણામે આખા દિવસ દરમિયાન એક પછી બીજી પટ્ટી એમ કરીને સમગ્ર પૃથ્વીને જોઈ શકાય છે. આ ઉપગ્રહો ધુવીય અને વિષુવવૃત્તીય વિસ્તારોને નજીકનાં અંતરોએથી સારા વિભેદન (Resolution) સાથે જોઈ શકે છે. આવા ઉપગ્રહોથી પ્રાપ્ત કરેલી માહિતી દૂર-સંવેદન (Remote Sensing), હવામાનશાસ્ત્ર તેમજ પૃથ્વીના પર્યાવરણના અભ્યાસમાં અને જાસૂસીમાં પણ ખૂબ ઉપયોગી છે.જવાબ : પૃથ્વી, કોઈ પદાર્થને જેટલા બળથી આકર્ષે છે તે બળને તે પદાર્થનું (વાસ્તવિક) વજન કહે છે.
જ્યારે પદાર્થનું દેખીતું વજન (વાસ્તવિક નહીં) શૂન્ય થાય ત્યારે તે પદાર્થ વજનવિહીનતાની સ્થિતિમાં છે તેમ કહેવાય છે. આપણે જ્યારે કોઈ સપાટી પર ઊભા હોઈએ છીએ ત્યારે આપણે આપણા વજનથી સભાન હોઈએ છીએ, કારણ કે તે સપાટી આપણને સ્થિર રાખવા માટે આપણા વજન જેટલું જ બળ વિરુદ્ધ દિશામાં લગાડે છે. ઉદાહરણ: આપણે જ્યારે કોઈ પદાર્થનું વજન, નિશ્ચિત બિંદુ દા. ત., છતથી લટકાવલા સ્પ્રિંગકાંટા વડે માપીએ છીએ ત્યારે પણ આ જ સિદ્ધાંત લાગુ પડે છે, કારણ કે જો તેના પર લાગતાં ગુરત્વ બળની વિરુદ્ધમાં તેના પર બળ લાગતું જ ન હોય, તો તે પદાર્થ નીચે પડી જાય. સ્પ્રિંગ આવું બળ પદાર્થ પર લગાડે છે. પદાર્થ પર ગુરુત્વીય ખેંચાણને લીધે સ્પ્રિંગ થોડી નીચે ખેંચાય છે અને તેના બદલામાં સ્પ્રિંગ પદાર્થ પર ઊર્ધ્વદિશામાં બળ લગાડે છે. હવે, સ્પ્રિંગનો ઉપરનો છેડો જો છત સાથે જડિત રહેતો નથી, તો તેવી સ્થિતિમાં સ્પિંગના બંને છેડા અને પદાર્થ પણ એકસરખા g જેટલા પ્રવેગથી નીચે તરફ ગતિ કરે છે. અહીં, સ્પ્રિંગ ખેચાયેલી નથી અને પદાર્થ કે જે g જેટલા (ગુરુત્વ) પ્રવેગથી નિમ્ન ગતિ કરે છે. તેના પર કોઈ ઊર્ધ્વદિશામાં બળ લગાડતી નથી. સ્પ્રિંગ બૅલેન્સમાં નોંધાતું અવલોકન શુન્ય છે, કારણ કે સ્પ્રિંગ જરાય ખેંચાયેલી જ નથી. જો પદાર્થ તરીકે માનવી હોત, તો તે માનવીને પોતાનું વજન લાગત જ નહીં, કારણ કે તેના પર ઊર્ધ્વદિશામાં કોઈ બળ લાગતું નથી. આમ, જ્યારે કોઈ પદાર્થ મુક્તપતન કરતો હોય છે ત્યારે તે વજનવિહીન હોય છે. અને આ ઘટનાને સામાન્યતઃ વજનવિહીનતાની ઘટના કહે છે. આપણા માટે તો ગુરુત્વાકર્ષણ ઊર્ધ્વદિશાને નક્કી કરે છે અને તેથી ઉપગ્રહની અંદરના લોકો તથા સામાન માટે કોઈ ઊર્ધ્વદિશા-વ્યાખ્યાયિત થઈ શકતી નથી. અર્થાત્ લોકો અને સામાન માટે કોઈ ઊર્ધ્વ કે સમક્ષિતિજ દિશાઓ હોતી નથી. બધી દિશાઓ સમાન જ હોય છે. ઉપગ્રહની અંદર તરતા અવકાશયાત્રીનાં ચિત્રો આ હકીકત દર્શાવે છે. નોંધ : ઉપગ્રહને તેની પૃથ્વીની આસપાસની ભ્રમણ ગતિ ઉપરાંત તેની પોતાની ધરીને અનુલક્ષીને ભ્રમણ કરાવવાથી કૃત્રિમ ગુરુત્વાકર્ષણ ઉત્પન્ન કરીને વજનવિહીનતાની પરિસ્થિતિની માત્રા ઓછી કરી શકાય છે.જવાબ : (a) પગમાં સોજા ચઢતા નથી.
કારણ કે પૃથ્વીની સપાટી પર, વ્યક્તિનું સમગ્ર વજન (W = mg) તેના પગ દ્વારા વહન થતું હોય છે. અવકાશમાં અવકાશયાનમાં વજનવિછીનતાની અવસ્થા હોય છે. તેથી ત્યાં અવકાશયાત્રી પગમાં ભાર અનુભવતો ન હોવાથી પગમાં સોજા ચઢતા નથી. (b) ચહેરા પર સોજો ચઢશે. કારણ કે અવકાશયાનમાં વજનવિહીનતાની અવસ્થામાં અવકાશયાત્રીના શરીરની અંદરનું દબાણ તેની બહારના દબાણ કરતાં વધુ હોય છે. તેથી રુધિરનું વધુ પડતું વહન થવાના કારણે ચહેરા પર સોજા ચઢે છે, (c) માથું દુખે છે. કારણ કે ચહેરા પર ચઢેલા સોજા, માનસિક તણાવ તથા વધુ પડતા રુધિર વહનને લીધે તેનું માથું દુખવા લાગે છે. (d) Orientational - સંરચનાની તકલીફ થાય છે. કારણ કે કોઈ પણ વ્યક્તિની Orientation - નમન સંરચનાનો આધાર એ તેના મગજની કાર્યશીલતા પર છે, જે તેના સ્થાન, સ્થળ અને સમય પર આધારિત હોય છે. અવકાશયાનમાં અવકાશયાત્રીનું મગજ વ્યવસ્થિત કાર્ય ન કરતું હોવાથી તેને સંરચનાની (Orientational) તકલીફ થાય છે. ટૂંકમાં, અવકાશયાનમાં અવકાશયાત્રીના (b) ચહેરા પર ચઢતા સોજા, (c) માથું દુખવું અને (d) સંરચનાની તકલીફને લીધે તેને પીડા અનુભવાય છે.જવાબ :
ભૌતિકવિજ્ઞાન
The GSEB Books for class 10 are designed as per the syllabus followed Gujarat Secondary and Higher Secondary Education Board provides key detailed, and a through solutions to all the questions relating to the GSEB textbooks.
The purpose is to provide help to the students with their homework, preparing for the examinations and personal learning. These books are very helpful for the preparation of examination.
For more details about the GSEB books for Class 10, you can access the PDF which is as in the above given links for the same.